Game details

როგორც მოგეხსენებათ, პირველი წყაროები საირმის წყლების შესახებ XIX საუკუნის 90-იანი წლებიდან გვხვდება. იმერეთში, ერისთავების კუთვნილ ტყეებში, ირმების ამოჩემებული ადგილი პირველად მონადირეებმა შენიშნეს. ხალხში გავრცელებული თქმულებით წყალი დაჭრილ ირმის კვალს ადევნებულმა ძმებმა აღმოაჩინეს. წყარო ჟანგით გადაწითლებულ ქვებზე მოედინებოდა, მის გარშემო კი ყველაფერი მარილს გადაეთეთრებინა. ირმის ჯოგები მარილს და წყალს მორიგეობით ეტანებოდნენ. ამიტომაც იქაურობას საირმე უწოდეს.

ადგილს ყურადღება მწყემსებმაც მიაქციეს და კიდევ ერთი უჩვეულო რამ აღმოაჩინეს — ირმების წყაროდან დაახლოებით 3 კმ-ის მოშორებით, ერთ ადგილას ბალახი მუდამ მწვანე რჩებოდა. თოვლი არ დებდა, მიწა კი წვიმის მოსვლიდან რამდენიმე წუთში გამშრალი იყო. „ჯადოსნური“ ველის საიდუმლოს ფარდა 20-იან წლებში აეხადა, როცა გეოლოგებმა მიწის სიღრმეში ცხელი მინერალური წყალი აღმოაჩინეს.

1930 წლებში, როდესაც დაიწყო საირმის კურორტული კომპლექსის მშენებლობა, აღმოჩნდა, რომ საირმის სამკურნალო წყლის შესახებ გაცილებით უფრო ადრე იცოდნენ ჩვენმა წინაპრებმა და აქ ერთგვარი სამკურნალო და რელიგიური კომპლექსი არსებობდა. მშენებლობის პროცესში ბევრი საინტერესო არტეფაქტი იყო მოძიებული, მათ შორის ყველაზე ძვირფასი იყო ირმის გამოსახულება, რომელიც მეცნიერების ვარაუდით ამ ადგილის მფარველი იყო.

აღმოჩენილი გამოსახულება გადაიტანეს სანქტ ბეტერბურგში, ისტორიული და მისტიური არტეფაქტების სპეციალურ საცავში, მაგრამ ხუთი წლის შემდეგ, ის გაურკვეველ ვითარებაში გაქრა საცავიდან. ერთი წლის შემდეგ, ირმის გამოსახულება კვლავ იპოვეს საირმის ტერიტორიაზე #3 ჭაბურღილის კეთილმოწყობის დროს და ისევ გადაიტანეს შესანახად სანქტ ბეტერბურგში. ხუთი წლის შემდეგ - 1942 წელს ის კვლავ გაქრა საცავიდან და მომდევნო წელს, სპეციალური საძიებო ჯგუფის მიერ კვლავ იქნა მოძიებული საირმეს კომპლექსის ტერიტორიაზე. ამის შემდეგ არტეფაქტი შესანახად დატოვეს თბილისში, სადაც 90-იან წლებამდე ინახებოდა. 90-იან წლებში, შეიქმნა საშიშროება, რომ არტეფაქტს კვლავ ლენინგრადში წაღებას და გადადნობას უპირებენ, ამიტომაც საცავის ერთ-ერთმა თანამშრომელმა გადაწყვიტა მისი გადამალვა, რის შესახებაც შეატყობინა კურორტის დირექტორს. მეორე დღეს თანამშრომელიც და ირმის არტეფაქტიც გაქრა. მათი პოვნის მცდელობიბი უშედეგო აღმოჩნდა და ისინი დღესაც დაკარგულებად ითვლებიან.

ცნობილია მხოლოდ, რომ საცავის თანამშრომელმა კურორტის ტერიტორიაზე დატოვა გარკვეული მინიშნებები, რომელთა სწორად გაშიფრვის შემთხვევაში შესაძლებელია არტეფაქტის პოვნა.